Dlaczego smycz typu flexi może więcej szkodzić niż pomagać?

Patrycja Kozłowska
30 cze
2 minut(y) czytania

Smycz typu flexi, czyli automatyczna smycz z mechanizmem zwijającym, to wynalazek, który zyskał ogromną popularność wśród opiekunów psów. W teorii – pies ma więcej swobody, a człowiek wygodę. W praktyce? Często więcej problemów niż pożytku. Choć może wyglądać niegroźnie, jej regularne używanie niesie za sobą szereg zagrożeń – zarówno dla psa, jak i jego opiekuna.

Smycz flexi i bardzo źle dobrane szelki typu norweskiego, które blokują ruch psa.

1. Brak kontroli nad psem

Smycz flexi potrafi rozwinąć się nawet na 8–10 metrów. Tyle wystarczy, żeby pies zniknął z pola widzenia, podbiegł do obcego psa, dziecka, kota czy wbiegł na jezdnię… zanim zdążysz w ogóle zareagować. Przycisk blokujący długość często działa z opóźnieniem, a sam mechanizm nie daje poczucia realnego panowania nad sytuacją.

2. Utrwalanie ciągnięcia na smyczy

Psy uczą się przez skojarzenia. Jeśli każdy krok do przodu „rozciąga” smycz i daje więcej swobody, pies bardzo szybko uczy się, że ciągnięcie = sukces. A potem dziwimy się, że nie da się spacerować na luźnej smyczy. Smycz flexi dosłownie nagradza za ciągnięcie.

3. Ryzyko urazów – fizycznych i psychicznych

Dla psa: nagłe zatrzymanie smyczy przy pełnym rozpędzie to ryzyko urazu szyi, kręgosłupa, stawów. Zwłaszcza przy używaniu obroży zamiast szelek.
Dla opiekuna: cienka linka może owinąć się wokół palców, nadgarstka czy nogi i powodować poważne przecięcia lub oparzenia. Internet zna też przypadki złamań i wybitych barków u ludzi, którzy „próbowali złapać psa na flexi”.

4. Poczucie fałszywego bezpieczeństwa

Opiekun trzyma smycz, więc „ma kontrolę”, prawda? Nie do końca. Smycz flexi często uczy nas rozluźnienia i braku czujności. W efekcie pies może:

podbiec do agresywnego psa, wywołując konflikt,
zjeść coś z trawnika, zanim zdążymy zareagować,
przestraszyć przechodnia lub rowerzystę,
wejść na jezdnię, bo „miał tylko 8 metrów smyczy”.

5. Brak komunikacji i relacji

Spacer na flexi często sprowadza się do tego, że pies idzie swoje, opiekun swoje. Nie ma kontaktu wzrokowego, nie ma współpracy, nie ma wspólnego rytmu. A przecież spacer to nie tylko wypróżnianie – to budowanie więzi i wspólnego doświadczenia.

Kiedy (jeśli w ogóle) warto używać smyczy typu flexi?

Są sytuacje, w których smycz automatyczna może się sprawdzić – np. u bardzo małego, spokojnego psa na otwartym, pustym terenie, gdzie nie ma innych psów, ludzi ani zagrożeń. Ale i wtedy lepiej rozważyć linkę treningową: bez mechanizmu, bez naprężenia, z większą kontrolą.