Wybór rasy kluczem do dobrej relacji z psem

Przeraża mnie wybieranie rasy psa po wyglądzie. Ktoś wybiera pięknego owczarka niemieckiego a za chwilę zakłada mu kolczatkę bo nie jest w stanie go utrzymać na smyczy. Rodzina z małymi dziećmi, która nie jest zbyt aktywna kupuje jack russell terriera. Po roku dzwonią do mnie bo pies terroryzuje całą rodzinę, kopie dołki w ogrodzie i wszystko niszczy. Wybór odpowiedniej rasy ma ogromne znaczenie! A poniżej wyjaśniam dlaczego...

Każda rasa została stworzona w jakimś konkretnym celu. Widoczne jest to zarówno w wyglądzie rasy jak i charakterze psa. Wiadomo, że w obrębie każdej rasy zdarzają się wyjątki i znajdzie się labek - niejadek czy "mniej inteligentny" border.

Stając więc przed zakupem psa dowiedzmy się jak najwięcej o jego charakterze i temperamencie. Wg. Jamesa O'Heare istnieje coś takiego jak "konflikt osobowości". Taki konflikt może być główną przyczyną niezdrowych relacji pomiędzy psem a jego opiekunem.

Przyszły opiekun psa czy to z metryką czy kundelka na pewno musi mieć świadomość, że czworonóg potrzebuje ruchu. Inaczej staje się sfrustrowany a swój nadmiar energii wyładuje np. na pięknej nowej kanapie. Każdy pies wymaga poświęcania mu czasu i uwagi. Stając się jego opiekunem rezygnujemy z wielu rzeczy, chociażby spania do późnych godzin porannych :) Do tego musimy pamiętać, że żaden pies nie jest zabawką dla dziecka. A są rasy, które w szczególności nie nadają się do wychowywania z dziećmi poniżej 7-8 roku życia.

Najnowsze badania mówią o tym, że psy są plastyczne genetycznie i dzisiejsze rasy znacząco odbiegają od pierwowzorów. Nie mniej jednak pewne cechy pozostały i trzeba je brać pod uwagę wybierając pupila na kilkanaście kolejnych lat życia.

Teriery to psy buntownicze i niezależne. Źle wychowane mogą wykazywać agresję zarówno do ludzi jak i innych psów. Przekrój ras jest ogromny w tej grupie - od maleńkich yorków, jack russell terrierów do dużych terrierów typu bull. Opiekun takiego psa powinien być konsekwentny, nastawiony na pracę ze swoim psem. Nie są to psy dla osób mało aktywnych.

Psy aportujące jak goldeny czy labradory uwielbiają wodę Przyjaźnie nastawione do ludzi. Uważa się, że są to psy rodzinne - może dlatego, że dobrze znoszą hałas. Nie oznacza to jednak, że dzieci mogą z nimi robić wszystko! Mają grubą skórę przez co nie czują bólu a takim stopniu jak inne psy. Dlatego też bardzo często mają problem z inhibicją gryzienia. Szybko się uczą przez co osoby mniej doświadczone nie będą miały większych problemów z ich wychowaniem.

Spaniele, wyżły, setery przepadają wręcz za długimi spacerami gdzie mogą węszyć do woli. Pobiegną w lesie za sarną czy zającem więc od małego należy opanować sztukę przywołania. Zdarza się, że niektóre spaniele są agresywne przez co nie nadają się do małych dzieci.

Bassety, beagle, dalmatyńczyki czy bloodhoundy - wszystkie te rasy zostały stworzone do tropienia zwierzyny i głośnego oznajmiania, że się ją znalazło. Psy tych ras na pewno nie powinny mieć opiekuna, który ceni sobie ciszę i spokój. Psy te nie maja tendencji do bronienia terenu ani do agresji wobec innych psów. Potrzebują za to zaspokojenia potrzeby węszenia. Świetnie będzie z nimi uprawiać nosework.

Charty zaś są bardzo delikatne i wrażliwe. Idealnie będą się czuły u osób spokojnych. Są bardzo szybkie ale mimo to przez większość czasu są mało aktywne. Lubią pogonić za szybko poruszającym się obiektem. Lubią ciepełko przez co pchają się do łóżka :) Są bardzo zrównoważone i spokojne. Lubią spędzać czas ze swoim opiekunem.

Psy stróżujące w nieodpowiednich rękach mogą stać się agresywne. Są to bardzo pewne siebie czworonogi. Wymagają dobrej socjalizacji i odpowiedniego szkolenia.

Jeśli zaś jesteś osobą o małych gabarytach i nie masz dużej siły nie wybieraj ras dużych i silnych.

Psy pierwotne takie jak siberian husky, akita, shiba inu czy samoyed są bardzo niezależne. Uwielbiają długie wędrówki i bieganie. Mają silny instynkt łowiecki. Wymagają mnóstwa czasu i szkolenia. Zawsze uważam, że są to rasy, które pokochają się z ludźmi, którzy lubią samotniczy tryb życia :)

Psy ozdobne są uważane za krzykliwe i agresywne. Dzieje się tak kiedy miłość jaką je obdarzamy to tzw. niezdrowa miłość. Rozpieszczamy je i nie respektujemy tego że mają one potrzeby jak każdy inny pies. Dlatego też mimo, że są malutkie i wydaje się bezbronne zalecam szkolić je już od pierwszych dni w nowym domu.

Wzrosła ostatnimi czasy popularność psów pasterskich. Niestety ze szkodą dla psów. Są to rasy bardzo wymagające, które muszą mieć codzienną dawkę stymulacji umysłowej. W innym wypadku stają się sfrustrowane i nerwowe. Zawsze powtarzam, że najgorszą rzeczą jest kupić sobie owczarka niemieckiego bo mamy duży ogród i tam się wybiega.

Wiele psów kończy tym sposobem w kojcu, bez możliwości wychodzenia na spacer. Dlaczego? Bo ciągną na smyczy tak, że opiekun nie jest w stanie utrzymać 40kg na smyczy. Bo pies kopie dołki w ogródku a posadziliśmy piękne kwiaty. Część z nich ma zakładane obroże elektryczne. Dlaczego? Bo ucieka z posesji. Bo pobiegł w lesie za sarną i trzeba było go szukać 4 godziny. Oczywiście nie jest to rozwiązanie, wręcz pogarsza tylko problem bo pies staje się nerwowy co wynika z niezaspokojenia naturalnych potrzeb. Osobnym tematem są oczywiście choroby na jakie narażone są psy. Każda z ras ma tendencję do pewnych chorób. To również powinniśmy wziąć pod uwagę czy np. będziemy w stanie nosić naszego kilkudziesięciu kilogramowego Goldena kiedy dostanie dysplazji stawów biodrowych.

Dlatego też nie zrażajcie się jeśli przed zakupem szczeniaka hodowca zadaje Wam mnóstwo pytań. On chce mieć pewność, że macie świadomość rasy.

A zawsze jeśli macie kłopot z jej doborem warto poradzić się specjalisty zoopsychologa, który pomoże znaleźć Wam odpowiedniego pupila.

*Bibliografia: James O'Heare "Zachowania agresywne u psów"